Kehribar taşı sanılanın aksine bir mücevher değil 40 milyon yıl önce ölen bir çam türü olan Pinus succinifera ağaçlarının fosilleşmiş reçinesidir. Öyle ki kehribarlar, tarih öncesi böcekleri bile içinde saklamıştır. İnsanların binlerce yıldır, deniz kıyılarından, akarsulardan, alüvyon ve hatta bataklıklar arasından topladıkları bu değerli taş yeryüzünden silinen onlarca farklı ağaç türünün insanlığa armağanı olmuştur.
Günümüzde eskisi kadar kullanılmamakla beraber geçmiş zamanlarda kehribar tedavi amaçlı bolca kullanılmıştır. Amber olarak da bilinen kehribar boğmaca tedavisinde kullanılmıştır. Antik Roma döneminde akıl hastalıklarının tedavisinde kullanılan kehribar Çin’de sakinleştirici, ağrı kesici bir ilaç olarak kullanılırken Almanlar ise kehribar tanelerini bebeklerin üzerine koyarak dişlerinin acısız ve güçlü çıkmasını sağlamıştır. İbni Sina, kehribarı birçok hastalığa ilaç olarak nitelendirmişti. Aynı zamanda yapılan araştırmalar sonucu kehribarın, kalp krizi riskini minimuma indirdiği açıklanmıştır.
Fiziksel faydalarının yanında psikolojik olarak da faydalı olduğunu inanılan kehribar çeşitli sinir hastalıkları, ani öfke nöbetleri, duygusal travmalar ve depresyona neden olabilecek etkenleri engeller, bireyin ruhsal ve zihinsel olarak rahatlamasına yardımcı olur. Doğu ülkelerindeki inanışa göre, kehribar dumanı ruhu güçlendiriyor ve cesaret veriyordu.
